همه چیز از اینجا شروع شد

یادش بخیر اینقدی بودیم:


(البته اون سایته رو سرمون پرواز نمی کردها)

بعدش همینطور که کم کم بزرگ شدیم...





کتاب دادن دستمون







کتابامون این شکلی بود:

اینم دهقان فداکار بود:

(بعدا گفتن ریزعلی خواجویه و از فامیلیه من سوءاستفاده کرده)

با همین شعر بود که تونستن گولمون بزنن:

اینم که معرکه بود و شخصیتش محبوب:

اینم از همش سخت تر بود و مشقاشم زیاد:

(اول بدبختی همین بود)

آموزش حرف ی اینطوری بود:

آرزوهامون اینا بود:







بعدش کمی بزرگتر شدیم و کتابامون بزرگونه شد و مشقامون سخت تر شد

ولی خوبیش این بود که از هر درس فقط یه بار مینوشتیم نه ده بار:

ما بازم بزرگ شدیم و فهمیدیم میشه کتابو سوراخ کرد و جلو تلویزیون مثلا درس خوند و البته تماشای تلویزیون چه حالی داشت:

بعدا فهمیدیم نه شب خوابیدن واسه بچه هاست و تازه اون موقع وقت دیدن فیلمهای خوبه:

اون اسب سفید که بین کوه و تپه می دوید اومد تو ذهنتون؟آهنگش چی؟

انصافا معرکه بود

اون یکی رو چی؟نشناختین؟

تینیو؟لینچان؟یادش بخیر...

اما ما بازم بزرگ شدیم و خوب خوباش تموم شد و کارمون کشید به اینجا:

جای مداد رنگی پرگار دادن دستمون و جای خونه و ابر کشیدن درگیر زاویه ها شدیم و کارمون کشید به دانشکده ریاضی و استادای سخت گیر و درسای سخت سخت و...

بقیه اش با شما....